พระราชบัญญัติ วิศวกร พ.ศ. ๒๕๔๒ ----------------------- ภูมิพลอดุลยเดช ป.ร. ให้ไว้ ณ วันที่ ๑๙ พฤศจิกายน พ.ศ. ๒๕๔๒ เป็นปีที่ ๕๔ ในรัชกาลปัจจุบัน
พระบาทสมเด็จพระปรมินทรมหาภูมิพลอดุลยเดช มีพระบรมราชโองการโปรดเกล้าฯ ให้ประกาศว่า โดยที่เป็นการสมควรปรับปรุงกฎหมายว่าด้วยวิชาชีพวิศวกรรม พระราชบัญญัตินี้มีบทบัญญัติบางประการเกี่ยวกับการจำกัดสิทธิและเสรีภาพของบุคคล ซึ่งมาตรา ๒๙ ประกอบกับมาตรา ๓๙ และมาตรา ๕๐ ของรัฐธรรมนูญแห่งราช อาณาจักรไทย บัญญัติให้กระทำได้โดยอาศัยอำนาจตามบทบัญญัติแห่งกฎหมาย จึงทรงพระกรุณาโปรดเกล้าฯ ให้ตราพระราชบัญญัติขึ้นไว้โดยคำแนะนำและยินยอมของรัฐสภา ดังต่อไปนี้ มาตรา ๑ พระราชบัญญัตินี้เรียกว่า “พระราชบัญญัติวิศวกร พ.ศ ๒๕๔๒” มาตรา ๒ พระราชบัญญัตินี้ให้ใช้บังคับตั้งแต่วันถัดจากวันประกาศใน ราชกิจจานุเบกษาเป็นต้นไป มาตรา ๓ ให้ยกเลิก (๑) พระราชบัญญัติวิชาชีพวิศวกรรม พ.ศ. ๒๕๐๕ (๒) พระราชบัญญัติวิชาชีพวิศวกรรม (ฉบับที่ ๒) พ.ศ. ๒๕๑๒ (๓) พระราชบัญญัติวิชาชีพวิศวกรรม (ฉบับที่ ๓) พ.ศ. ๒๕๒๐ มาตรา ๔ ในพระราชบัญญัตินี้ “วิชาชีพวิศวกรรม” หมายความว่า วิชาชีพวิศวกรรมในสาขาวิศวกรรมโยธา วิศวกรรมเหมืองแร่ วิศวกรรมเครื่องกล วิศวกรรมไฟฟ้า วิศวกรรมอุตสาหการ และ สาขาวิศวกรรมอื่น ๆ ที่กำหนดในกฎกระทรวง “วิชาชีพวิศวกรรมควบคุม” หมายความว่า วิชาชีพวิศวกรรมที่กำหนดใน กฎกระทรวง “ใบอนุญาต” หมายความว่า ใบอนุญาตประกอบวิชาชีพวิศวกรรมควบคุม ตามพระราชบัญญัตินี้ “ผู้ประกอบวิชาชีพวิศวกรรมควบคุม” หมายความว่า บุคคลซึ่งได้รับใบอนุญาตเป็นผู้ประกอบวิชาชีพวิศวกรรมควบคุมจากสภาวิศวกร “สมาชิก” หมายความว่า สมาชิกสภาวิศวกร “กรรมการ” หมายความว่า กรรมการสภาวิศวกร “คณะกรรมการ” หมายความว่า คณะกรรมการสภาวิศวกร “เลขาธิการ” หมายความว่า เลขาธิการสภาวิศวกร “พนักงานเจ้าหน้าที่” หมายความว่า บุคคลซึ่งรัฐมนตรีแต่งตั้งให้ปฏิบัติการตามพระราชบัญญัตินี้ “รัฐมนตรี” หมายความว่า รัฐมนตรีผู้รักษาการตามพระราชบัญญัตินี้ มาตรา ๕ ให้รัฐมนตรีว่าการกระทรวงมหาดไทยรักษาตามพระราชบัญญัตินี้ และให้มีอำนาจแต่งตั้งพนักงานเจ้าหน้าที่กับออกกฎกระทรวงกำหนดค่าธรรมเนียมไม่เกินอัตราท้ายพระราชบัญญัตินี้ รวมทั้งออกกฎกระทรวงเพื่อปฏิบัติการตามพระราชบัญญัตินี้ กฎกระทรวงนั้น เมื่อได้ประกาศในราชกิจจานุเบกษาแล้วให้ใช้บังคับได้ |
ลำดับ | ชื่อกฎหมาย | วันที่ประกาศในราชกิจจานุเบกษา | วันที่ใช้บังคับ |
---|---|---|---|
1 |
กฎกระทรวงที่ออกตามความในหมวด 8 แห่งพระราชบัญญัติคุ้มครองแรงงาน พ.ศ.2541 |
||
2 |
กฎกระทรวงกำหนดมาตรฐานการบริหารและการจัดการด้านความปลอดภัย อาชีวอนามัย และสภาพแวดล้อมในการทำงานเกี่ยวกับรังสีชนิดก่อไอออน พ.ศ.2547 |
20 สิงหาคม 2547 |
16 กุมภาพันธ์ 2548 |
3 |
ประกาศกรมสวัสดิการและคุ้มครองแรงงาน เรื่อง กําหนดแบบแจ้งจํานวน และปริมาณความแรงรังสี ของต้นกําเนิดรังสี และแบบแจ้งการเปลี่ยนแปลงของจํานวนหรือปริมาณความแรงรังสีของต้นกําเนิดรังสี |
23 มีนาคม 2548 |
24 มีนาคม 2548 |
4 |
ประกาศกรมสวัสดิการและคุ้มครองแรงงาน เรื่อง กําหนดแบบการจัดทําข้อมูลเกี่ยวกับปริมาณรังสีสะสม ที่ลูกจ้างได้รับเป็นประจําทุกเดือน |
23 มีนาคม 2548 |
24 มีนาคม 2548 |
ลำดับ | แบบรายงานหรือเอกสาร | มาตรา/ข้อ | รายละเอียด | การดำเนินการ |
---|---|---|---|---|
กฎกระทรวงกำหนดมาตรฐานในการบริหารและการจัดการด้าน ความปลอดภัย อาชีวอนามัย และสภาพแวดล้อมในการทำงาน เกี่ยวกับรังสีชนิดก่อไอออน พ.ศ.2547 |
||||
1 |
แบบ ร.1-1 |
แบบแจ้งจำนวนและปริมาณความแรงรังสีของต้นกำเนินรังสี |
ส่งภายใน 7 วันนับแต่วันที่ผลิตหรือมีไว้ในครอบครอง |
|
2 |
แบบ ร.1-2 |
แบบแจ้งการเปลี่ยนแปลงของจำนวนและปริมาณความแรงรังสีของต้นกำเนิด รังสี |
ส่งภายใน 15 วันนับแต่วันที่มีการเปลี่ยนแปลง |
ลำดับ | ชื่อกฎหมาย | สาระของกฎหมาย | สิ่งที่ต้องปฏิบัติให้สอดคล้อง | ผู้รับผิดชอบ | ผลการประเมินความสอดคล้อง | หมายเหตุ | ||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|
1 |
1. กฎกระทรวงกำหนดมาตรฐานการบริหารและ การจัด การด้านความปลอดภัย อาชีวอนามัยและ สภาพแวดล้อมในการทำงานในที่อับอากาศ พ.ศ.2547 2. ประกาศกรมสวัสดิการและคุ้มครองแรงงาน เรื่อง หลักเกณฑ์ วิธีการและหลักสูตรการฝึกอบรม ความปลอดภัยในการทำงานในที่อับอากาศ พ.ศ.2549 3. ประกาศกรมสวัสดิการและคุ้มครองแรงงาน เรื่อง กำหนดมาตรฐานอุปกรณ์คุ้มครองความปลอดภัยส่วนบุคคล อุปกรณ์ช่วยเหลือ และช่วยชีวิตสำหรับการทำงานในที่อับอากาศ 4. ประกาศกรมสวัสดิการและคุ้มครองแรงงาน เรื่อง หลักเกณฑ์ วิธีการและหลักสูตรการฝึกอบรมความปลอดภัยในการทำงานในที่อับอากาศ (ฉบับที่ 2) พ.ศ. 2553 |
ข้อ 3 ข้อ 13 กำหนดให้จัดทำป้ายข้อความ "ที่อับอากาศ อันตราย ห้ามเข้า" (ภาษาไทย) และป้ายห้ามสูบบุหรี่ หรือพกพาอุปกรณ์สำหรับจุดติดไฟ ให้มีขนาดเห็นได้ชัดเจน บริเวณทางเข้าออกที่อับอากาศทุกแห่ง |
1. สำรวจที่อับอากาศที่มีอยู่ทั้งหมดในสถานประกอบกิจการ พร้อมทั้งจัดทำทะเบียนที่อับอากาศ 2. แจ้งให้ผู้ที่เกี่ยวข้องจัดทำป้าย ข้อความ "ที่อับอากาศ อันตราย ห้ามเข้า" (สีแดง) และป้ายห้ามสูบบุหรี่ หรือพกพาอุปกรณ์สำหรับจุดติดไฟ ให้มีขนาดที่ชัดเจน 3. แจ้งผู้ที่เกี่ยวข้องดำเนินการติดตั้งป้ายให้ครบทุกที่ที่เป็นที่อับอากาศ 4. บันทึกภาพเก็บไว้เป็นหลักฐานในทะเบียนที่อับอากาศ |
|||||
ข้อ 4 ข้อ 7 ข้อ 8 ข้อ 18 และข้อ 21 กำหนดให้การทำงานในที่อับอากาศต้องมีผู้อนุญาตในการทำงาน ซึ่งผู้อนุญาตต้องได้รับการฝึกอบรมและได้รับการมอบหมายจากนายจ้าง |
1. กำหนดผู้ที่มีหน้าที่ทำงานในที่อับอากาศ 2. กำหนดผู้ที่มีหน้าที่อนุญาตให้ทำงานในที่อับอากาศ และผู้ควบคุมงาน 3. ดำเนินการฝึกอบรมให้แก่ผู้ปฏิบัติงาน ผู้อนุญาต ผู้ควบคุมงาน และผู้ช่วยเหลือ 4. ดำเนินการแต่งตั้งผู้อนุญาตทำงานในที่อับอากาศ และผู้ควบคุมงาน 5. ประกาศให้ทราบทั่วกัน |
ลำดับ | รายการตรวจ | ผลการตรวจ | หมายเหตุ | ||
---|---|---|---|---|---|
ใช่ | ไม่ใช่ | ไม่เกี่ยวข้อง | |||
1 |
จัดทำระเบียบปฏิบัติงาน คู่มือปฏิบัติ หรือวิธีการปฏิบัติงานที่ถูกต้องและปลอดภัย ในการทำงานในที่อับอากาศ ใช่หรือไม่ |
||||
2 |
จัดทำทะเบียนที่อับอากาศภายในสถานประกอบกิจการ ใช่หรือไม่ |
||||
3 |
บริเวณทางเข้าออกที่อับอากาศทุกแห่ง มีป้ายข้อความ "ที่อับอากาศ อันตราย ห้ามเข้า" ใ่ช่หรือไม่ |
63 |
504 |
146897 |